به گزارش سرویس معماری آفام نیوز، دفتر معماران کامورى براى همکارى بین المللى با این دوسالانه طراحى برجسته که در یکى از نقاط مهم لندن و با حمایت صادق خان شهردار این شهر برگزار مى شود انتخاب شد. طرح پیشنهادى این دفتر طراحى امروزى، تکنولوژى هاى پیشرفته ساخت و میراث هنرى و فرهنگى و ذات معمارى سنتى ایرانى را در توازن باهم در بر گرفته است. تم “حالات احساسى” براى دوسالانه سال ۲۰۱۸ درپى نمایش تعاریف متنوعى از این عبارت در زمینه هاى مختلف طراحى ست تا از این طریق به این پرسش پاسخ داده شود که طراحى چگونه ضمن تاثیر گذارى دائم بر کیفیت و نحوه زندگى ما، توانسته هویت ما، از جمله مهم ترین تجربیات و عواطف و حالات احساسى را تحت تاثیر قرار دهد.
دکتر کریستوفر ترنر، مدیر بیناله لندن، از کشور هاى شرکت کننده درخواست کرده بود که از منظر تکثر گرایى، تنوع در هویت طراحى و تضاد و تفاوت در طرح هاى پیشنهادى به تمِ دوسالانه پاسخ دهند. احساسات و حالات حسى پدیده اى حهانى ست که از مرز ها عبور مى کند. امروزه طراحى به خلق موقعیت هاى اجتماعى و تحربیات احساسى مثبت کمک مى کنند و براى ایجاد احساسات و عواطف مثبت از طریق ارتباط موثر مردم در تلاشند. از طراحان گرفته تا معماران، با به کارگیرى تخیل و خلاقیت در در پى خلق تحربه هاى مثبت براى کشور هاى در حال رشد اند. اما از سوى دیگر با هر مشکلى که طراحان دنیاى امروز حل مى کنند مشکلات بیشترى خلق مى گردند. به تیم ها و کشور هاى شرکت کننده توصیه شده است که در طرح هاى پیشنهادى خود گستره اى از احساساتى که انسانِ امروزى با آن دست و پنجه نرم مى کند، از خشم و تعجب تا غم و نفرت در طرح هاى خلاقانه، بحث برانگیز و واجد ویژگى هاى زیبایى شناسانه با نگاهى ملى و فراملى منعکس کنند . در کنار و آرزو ها را منعکس مى کند یا بر مى انگیزد، باید پرسید طراحى چطور مى این پرسش که طراحى چگونه حالات احساسى مثبت، امید ها تواند احساسات منفى مانند غم، خشم یا ترس را مورد اشاره قرار دهد؟
طرح برگزیده معماران کاموری برای پاویون ایران از زبان امید کاموری
در پاسخ به تم “وضعیت هاى احساسى” به عنوان محور اصلى دو سالانه طراحى لندن، طرح پیشنهادى دفتر معماران کامورى براى پاویون این دوسالانه با تمرکز بر درونمایه حسى، وضعیت احساسى و عاطفى جمعى حال حاضر مردم ایران را به معرض نمایش گذاشته است. در ایران همه چیز گردِ تحولات ناشى از مقایسه دائم بین گذشته، حال و آینده شکل مى گیرد. کشورى جوان پویا و با جمعیت زیاد تحصیل کرده مانند ایران براى درک صحیح از گذشته طولانى و غنى خویش و تطابق همزمان آن با زندگى دائما در تغییرِ جهان معاصر دچار مشکل است. کشمکش دائمى میان آن دسته از افراد که قائل به “حفظ گذشته و عناصر بومى” و آنها که معتقد به “پیشروى هرچه سریعتر به جلو”هستند، به حالتى از ابهام و سردرگمى در مسیر پیش روى جامعه ایرانى ختم شده است.
در همین راستا پاویون ما با نگاه مجدد به مقرنس، یکى از عناصر اصلى شاخص و تاریخى معمارى بومى ایرانى و اسلامى، و ارتقا آن از حیث طراحى و تکنولوژى ساخت مثل پرینت سه بعدى فلزات به این موضوع اشاره و بر اهمیت آن تاکید مى کند. قاب هاى مشبک به شکل یک قفس که نمود فیزیکى مفهوم حبس گذشته در مسیر مبهم حرکت بسمت تکنولوژى امروز و فرداست ضمن ایجاد حجم مقرنس در بطن خود و واکاوى و تجزیه ى آن، ظرفیت هاى بازسازى عناصر گذشته با متریال نوین و تکلنولوژى هاى جدید. پیشرفته نظیر پرینت سه بعدى را به نمایش و محک مى گذارد در این رویکرد تجزیه و باز تعریف مقرنس به حذف بارِ عملکردى و اکوستیکى این المان و دستیابى به ذات آن، یعنى کارکرد حجمى، و بکار گیرى اش در سازه اى امروزى کمک مى کند.
چیزى که نخست در طرح پاویون به چشم مى خورد ترکیب احجام مدور مقرنس با مستطیل هایى که آنرا در بر مى گیرند است، اما کارکرد تزئینى مقرنس، تغییر بنیادین در ابعاد و کالد زدائى از مقرنس منجر به تحول در عملکرد آن به سمت مقیاس انسانى مى شود “انسانى تر کردن” فضا و احجام گذشته در قالب امروزى و پیوند دوباره آنها به کارکرد هاى مردمى در معمارى مدرن یکى از محور هاى کلیدى طراحى ماست به طور معمول به “قفس” به عنوان عنصرى زشت و زیبا نگاه مى شود. قفس زیبایى را در دام مى اندازد و همزمان قادر به نگهدارى زشتى ها و ترس هاى ما در خود است، چنین تاویل و خوانش دوگانه اى از پدیده ها چیزى ست که دائما و به شکل روزمره با آن در ایران مواجهیم ما در بطن این قفس عنصرى تاریخى در معمارى ایران مانند مقرنس را به عنوان منبع الهام قرار داده ایم تا در عین ارجاع به زبان معمارى بومى، تنش و ابهام ناشى از دوگانگى هاى مورد اشاره در بالا را به کالبد دراوریم. تجسمى از فرهنگ گذشته و فرهنگ تنش آلود و پر ابهام امروزى که در سالیان پیش رو هم ادامه خواهد داشت.
در این پاویون طرح خارجى مقرنس با متریال معاصر و امروزى که با نوین ترین شیوه هاى ساخت پرینت سه بعدى شده اند شکل گرفته است، .تا با کالبد زدایى از ظاهر مقرنس به ماهیت حجمى آن به عنوان یکى از مهم ترین المان هاى حجمى در معمارى ایرانى دست یافته شود. به عبارت دیگر در ایران به اکثر پدیده ها مى توان دو سویه نگریست که درآن عمدتا برداشت هاى شخصى تعیین کننده اند، بهمین دلیل طرح پاویون ما امکان این تاویل دوگانه را بر اساس دریافت و ادراک شخصى به بازدید کنندگان مى دهد. قفسى با زیبایى کهن حبس شده در آن؟ یا صندوقى براى نگه داشتن ترس هاى زندگى معاصر؟ پیشروى به سمت جهانى شدن یا تغییرات ناگهانى اجتماعى و فرهنگى؟ طرح پیشنهادى ما علاوه بر تجسم بخشیدن به این تضادها رویکردى انتقادى به وضعیت احساسى ایران کنونى دارد.
کد خبر: ۹۷۰۴۱۱۰۰۷۰
